"Αόρατη Κλωστή"

"Αόρατη Κλωστή"

 

Μια αόρατη κλωστή κρατάει στο σώμα την ψυχή!

–Πού είσαι…;

Γιατί με καταράστηκες να ζω με όνειρα ;

Αντηχεί στους σάρκινους τοίχους.

 

Μια αόρατη κλωστή μου σφίγγει την καρδιά

θαρρώ θέλει να ζήσω

Ποια ζωή μου τάζει; πόσα τυφλά παιδιά;

Ακόμα …θα γεννήσω.

 

Μια αόρατη κλωστή τσιρίζει μέσα στη σιωπή

πάει να σπάσει.

Τι κρατάει άραγε το τόσο βαρύ

που έξω θέλει απ’ το σώμα να ξεράσει;

 

Μια αόρατη κλωστή κρατά τα βλέφαρα ανοιχτά

ποτέ να μην νυστάξουν…

–Κρατά  Αγάπη μου

τον Ήλιο μακριά απ’ τα ματιά τα στεγνά, μη μου τα κάψει …*

*Ανέκδοτο Ποιήμα, του Νίκου Ανδρείου