Η Αλκυόνη Παπαδάκη συζητά…με τον Νίκο Ανδρείο
Η Αλκυόνη Παπαδάκη συζητά… με τον Νίκο Ανδρείο
Ο ήχος από το βιράρισμα της άγκυρας, του καραβιού για τη Σαλαμίνα, ήταν σχεδόν τελετουργικός… σαν μετρονόμος στις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για αυτό που εμέλλετο… σαν να κρατούσε έναν αόρατο, απόηχο και ενδοβάθυ εσωτερικό ρυθμό!...
Η Αλκυόνη Παπαδάκη είναι μία σπάνια «σύμπτωση» Ανθρώπου και Λογοτέχνη -Γραφιά απαράμιλλου κάλλους όπως θα λέγαμε στο σινάφι-· όχι γιατί απλώς -αν και καθόλου απλό δεν είναι- είναι καλή/καλός άνθρωπος, αλλά, γιατί το φως και η καλοσύνη της σπανίζουν εξαιρετικά. Μήτε γιατί είναι συγγραφικά εξόχως παραγωγική και πουλά(!) -όπως λέμε στη μαλλιαρή-, αλλά, γιατί με όχημα την πένα της και ρόδες το μελάνι της έχει διατρέξει χιλιάδες λευκές σελίδες έχοντας γράψει ιδιαζόντως αξιόλογα μα κυρίως θεραπευτικά βιβλία για τους αναγνώστες της…
Και πέραν τούτων… Γιατί η λεπτοφυής σκόνη/πούδρα οτιδήποτε ψεύτικου ή κίβδηλου όσο και αν φυσάει προς το μέρος της… δεν βρίσκει τόπο να σταθεί πάνω της -συχνά η ψευτιά επιδιώκει «πληθυντικούς» και savoir faire, με την Αλκυόνη σχεδόν να απαιτεί μόνο ενικό αριθμό, άμεσο και ανεπιτήδευτο-!
Σημασία δεν έχει μόνο τι λέμε ή πως το λέμε… αλλά και να εννοούμε -και βιωματικά- αυτά που λέμε! Και αν μου έλεγαν να υποδείξω επί ποινής θανάτου έναν τέτοιο άνθρωπο, θα έλεγα -μεταξύ άλλων ελαχιστότατων- η Αλκυόνη Παπαδάκη είναι ο άνθρωπος που ψάχνεται… Μόνο προσέξτε πως θα φερθείτε… ένα αγριολουλουδάκι του βουνού είναι, απάτητο χιόνι και αδαμάντινο νερό καθάριο! Προσέξτε… και αν πάτε να τη βρείτε… τουλάχιστον καθαρίστε τις λασπωμένες σας αρβίλες ή καλύτερα βγάλτε τα παπούτσια σας… Θα δείτε και ΕΚΕΙΝΗ ξυπόλητη θα σας περιμένει!!!
Ερωτήσεις:
Αν σου ζητούσα μία ευχή για το 2025 που μόλις ανέτειλε, ποια θα ήταν;
Βασικά είναι η υγεία… εννοείται πως είναι πρώτα η υγεία και δεύτερον να μη χάσουμε το δρόμο μας… να μην χάσουμε την πορεία μας το δρόμο προς τις αξίες της ζωής.
Με την έννοια του προσωπικού ή του γενικότερου δρόμου;
Kαθένας τον προσωπικό του δρόμο και μετά γενικά… Aλλά ας κοιτάξει καθένας τον προσωπικό του δρόμο, να μην ξεφύγει(!). Έχουνε γίνει πολύ χαλαρά τα πράγματα δεν υπάρχουνε αξίες... πηγαίνουμε -κυρίως οι νέοι- σε έναν δρόμο χωρίς να υπάρχουνε σηματοδοτήσεις… και πάμε έτσι, στο χάος! Μακάρι να γίνει κάτι να γυρίσουμε στις αξίες της ζωής: Να σέβεται ο ένας τον άλλον και κυρίως στην Αγάπη! Δεν υπάρχουμε απλώς, συνυπάρχουμε. Δεν φτάνει το υπάρχω… ο ένας δίπλα στον άλλον αυτό έχει σημασία και έχουμε χάσει αυτή την επαφή, με την βοήθεια της τεχνολογίας η οποία έχει βοηθήσει σε διάφορα θέματα αλλά έχει ξεφύγει η καθαρά ανθρώπινη επαφή. Τίποτα δεν αναπληρώνει να σε πάρω αγκαλιά… τίποτα δεν το αναπληρώνει!...
Η Τέχνη είναι;…
Η Τέχνη είναι ένας δρόμος που σε οδηγεί… η Τέχνη είναι Ζωή! Είναι το στολίδι της ζωής… αλίμονο αν έλειπε η Τέχνη.
Ένα άσπρο άγραφο χαρτί, αν σου μίλαγε τι θα σου έλεγε;
Κάνε κάτι για εμένα… Μουτζούρωσε με... (γέλια).
Αν η ζωή σου ήταν χωράφι, τι έσπειρες; και τι θέρισες;
Έσπειρα τα πάντα… και πολλές φορές ήτανε και φυτά που δεν ήταν τα κατάλληλα, αλλά έσπειρα! Έσπερνα συνέχεια… και ο θερισμός μετά... ό,τι προέκυπτε (γέλια)...
Αν ήσουν μία εποχή του χρόνου, ποια εποχή θα ήσουν;
Εεε... φυσικά η Άνοιξη θα ήμουνα (γέλια), γιατί αγαπώ πολύ τα λουλούδια.
Η θάλασσα μπορεί;…
Η θάλασσα… Πάντα αισθάνομαι την ψυχή μου ότι είναι μέσα στη θάλασσα με φουρτούνες και τα σκυλόψαρα γύρω γύρω να παραμονεύουνε (γέλια), αλλά λέω πάντα ότι δεν πρέπει να χάνουμε από το μυαλό μας την εικόνα της επόμενης στεριάς.
Τι αναθεώρησες καθολικότερα μέχρι σήμερα στη ζωή σου;
Ήμουνα πολύ ανοικτή σε όλους και σε όλα και μοιραία έκανα και πάρα πολλά λάθη… Φυσικά αν άρχιζα τη ζωή μου απ΄ την αρχή -που με ρωτούνε πολλοί- τα ίδια θα έκανα και χειρότερα(χαμογελάει)… αλλά λέμε τώρα...(γελάει).
Η μνήμη είναι;...
Η μνήμη είναι μία «αποθήκη» που από εκεί βγάζουμε πολλά πράγματα… Αλίμονο, η μνήμη… όλα μέσα στη μνήμη μας είναι...
Τι μπορεί και τι δεν μπορεί ένα βιβλίο;
Ένα βιβλίο μπορεί να σου ανοίξει παράθυρα στην ψυχή ή να σε αφήσει αδιάφορο… Νομίζω ότι το βιβλίο εκεί που βοηθά είναι να σου ανοίξει μέσα στην ψυχή σου δρόμους, να σε κάνει να αισθανθείς ένα συναίσθημα καλό, αλλιώς... δεν έχει καμία αξία το βιβλίο.
Κάθε ημέρα είναι;…
Μία καινούργια ημέρα, μία ελπίδα!
Όταν σε «επισκέπτεται» η θλίψη, πως την «καλωσορίζεις»;
Της λέω «περάστε καθίστε», αλλά δεν την κερνάω(γέλια).
Ποιο το χρώμα της Αγάπης;
Το χρώμα της Αγάπης είναι το ροζ… Από μικρή έβλεπα τις λέξεις με χρώματα και ακόμα καμία φορά όταν θέλω να θυμηθώ μία λέξη πρώτα μου έρχεται στο μυαλό το χρώμα και μετά το όνομα.
Δύναμη είναι;…
Είναι τα «όπλα» μας! Το φως στην ψυχή μας… αν δεν υπάρχει ή δεν διατηρήσουμε το φως της ψυχής μας… που θα βρούμε τη δύναμη;
Τι γράφεις αυτή την εποχή;
Αυτή την εποχή δεν γράφω γιατί έχουν συμβεί πολλά στη ζωή μου άσχημα πράγματα, αλλά μέσα μου μαζεύεται… κάποια στιγμή αυτός ο πόνος που είναι μέσα μου θα βγει κάπου και θα γράψω, αλλιώς δεν μπορώ να τον διώξω!
Μία συμβουλή;…
Να μην γινόμαστε λιποτάκτες... της ζωής!
Παρακαλώ, κάνε μία ερώτηση και απαντήσε την…
Τι θα γίνει τώρα;… Πως θα τα βγάλεις πέρα;
Και η απάντηση θα ήταν: Αγωνίσου και θα τα βγάλεις πέρα… θα τα καταφέρεις!
Σχολιάσε αν θέλεις: Θεός...
Πιστεύω σε αυτή την ανώτερη δύναμη… δεν λέω για τις θρησκείες, λέω για την μεγάλη δύναμη που είναι ο Θεός… Πιστεύω σε αυτή τη δύναμη και προσευχόμενη την επικαλούμαι... και με βοηθάει. Πάντα με βοηθάει!
Η παρούσα δημοσίευση προστατεύεται από την κείμενη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαιωμάτων! Απαγορεύεται ρητά η έντυπη αναδημοσίευσή της συνολικά ή επί μέρους χωρίς την έγγραφη άδεια του Συντάκτη της. Οποιαδήποτε ηλεκτρονική αναδημοσίευση οφείλει, εκ μέρους όποιου την πράττει, να αναφέρει ρητά το Site-Blog: www.nikosandreios.com και τον εκάστοτε Συντάκτη της δημοσίευσης.