"Η «απροσδιοριστία» της Χαράς"

“Κανένα ανθρώπινο συναίσθημα δεν είναι τόσο τρομακτικό, όσο η χαρά”

Βίκτωρ Ουγκώ - Victor Marie Vicomte Hugo (Γάλλος μυθοστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, 1802 – 1885)

 

Αναντίρρητα η χαρά διέπετε από μια σφοδρή αίσθηση απροσδιοριστίας, εξ ου  και η δυσκολία μας, να την καταστήσουμε «απτή» σε σχέση και συνάρτηση με όλα όσα είμαστε, θέλουμε, μπορούμε και -εν τέλει- πραγματώνουμε…!

Αν θα επιχειρούσα να μορφώσω ένα «σχήμα», μια παρομοίωση -σχετικά με τη χαρά-, αυτό θα ήταν του «νήματος». Ενός «νήματος», εφιαλτικού, άπιαστου και ανυπολόγιστου σε σχέση με το «μήκος» του. Είναι σαν να γεννιόμαστε με αυτό το νήμα στο χέρι, σαν να το πρωτοσφίξαμε στην παλάμη μας καθόσον ήμασταν στην κοιλιά της μητέρας μας και έκτοτε να το φέρουμε μαζί μας σαν φυλαχτό και σαν κατάρα! Όλα γύρω μας είναι σαν να συνηγορούν, για αυτήν την «υψηλή ευθύνη».

Αλήθεια…, έχουμε αναλογιστεί το «βάρος» των ευχών μας, ακόμα και σε ένα νεογέννητο παιδί;

Επί παραδείγματι: Λένε και εύχονται, σχεδόν "χορωδιακά", γονείς, συγγενείς και φίλοι: «Να είναι γερό και καλότυχο» - δλδ. υγιές, Χαρούμενο κ.α. -.

Και αν δεν είναι…; αν ο Θεός το επιτρέψει και η «μοίρα» το ορίσει, να μην είναι;

Ασφαλώς δεν διατείνομαι, ότι, οι ευχές είναι <<κακές>> ή περιττές  ή ότι, δεν πρέπει να εκφέρονται! Ωστόσο, είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, είτε το πιστεύουμε είτε όχι!!! Μεγαλώνουμε με την «ευθύνη» του να είμαστε χαρούμενοι και αυτό απλά μας καθιστά «φλύαρους», νευρικούς και αναποτελεσματικούς –πολλές φορές- απέναντί της…

Η «ΜΑΧΗ» ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΖΩΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΣ Η ΧΑΡΑ…, παρόλο που…

“Κανένα ανθρώπινο συναίσθημα δεν είναι τόσο τρομακτικό, όσο η χαρά”

 

Νίκος Ανδρείος

Πηγή φωτογραφίας: http://bit.ly/2uqcNAE