Και η μοναξιά της Κυριακής σε βασανίζει ακόμη, καημός που δεν μοιράστηκε για πάντα σε πληγώνει
«Γράφημα…χρόνου»
Το Χρονογράφημα της Κυριακής (3/11/2019), του Νίκου Ανδρείου
Και η μοναξιά της Κυριακής σε βασανίζει ακόμη, καημός που δεν μοιράστηκε για πάντα σε πληγώνει*
Κάποτε… η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, η Κυριακή, ήταν το «ονειρικό» σημείο αναφοράς της δεύτερης ημέρας, της Δευτέρας. Καθώς και των υπόλοιπων πέντε (5). Και αυτό, όχι γιατί στα σοβαρά οι άνθρωποι έρεπαν στην ονειρική τους πλευρά περισσότερο από ότι σήμερα, αλλά γιατί είχαν "κάτι" διαφορετικό να περιμένουν, και αυτό το "κάτι" πράγματι συνέβαινε!
Πέρα από ημέρα Κυρίου για αρκετούς, η Κυριακή ήταν η ημέρα: Της ξεκούρασης, της θαλπωρής, της βόλτας, του πρωινού καφέ, των επισκέψεων στα σπίτια -οι περισσότερες νοικοκυρές υπολόγιζαν παραπάνω ποσότητα φαγητού, για τον πιθανό φιλοξενούμενο-, των εκδρομών, του πλουσιότερου μεσημεριανού γεύματος, της οικογενειακής συνοχής…
Πολλά από αυτά συμβαίνουν και σήμερα, το παραδέχομαι! Ωστόσο, πραγματώνονται άνευρα, ανούσια και υποτονικά, συχνά δε, αντιστρέφοντας τα παραπάνω. Έτσι, η Κυριακή είναι ημέρα: Επίδειξης οδηγικής ικανότητας εντός πόλεως με υψηλές ταχύτητες -πώς λέμε γυμναστικές επιδείξεις, αλλά για κατέχοντες «υπερμεγέθεις γενετικούς αδένες», τύπου το αμάξι μου είναι το… ακρότατο σημείο της ύπαρξής μου-, οι κυρίες «ξε-mallιάζονται», κατοικοεδρεύοντας στα Mall, τα παιδιά -φωνάζουν, βρίζουν, παίζουν ολομόναχα- σε κάποιο «ιδανικό» παιδο-φυλακτήριο, η βόλτα πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνει καφέ και στάση για Brunch. Πού τα ʿμαθες μαρή τα brunch μαζί με το «βλάχο» σου; ο καφές έγινε «συνάθροιση» όπου οι περισσότεροι χάσκουν μιλώντας και γελώντας ή παρατηρείς ζευγάρια μοιραίων «ωτακουστών» -αφού δε μιλούν μεταξύ τους-, τα σπίτια «έκλεισαν» και μη μου πει κανείς για οικονομική κρίση! Οι νοικοκυρές αγνοούνται… γενικώς -να είναι καλά τα «σάπια» ταχυφαγεία με τους αγενείς, ενίοτε, μεταφορείς εδεσμάτων του αφεδρώνα- και η οικογενειακή συνοχή πρέπει να γίνει… υπενθύμιση με alarm σε Hi tech gadget!!!
Ξέρω πώς τα παραπάνω δεν αφορούν όλους και σίγουρα το «τσουβάλιασμα» είναι μία μορφή φασισμού που μου είναι, όπως και όλες του οι μορφές αποκρουστική. Από την άλλη μακάρι να μην υπήρχαν, να μην τα έβλεπα τόσο συχνά γύρω μου… όλα αυτά. Μακάρι να υπερίσχυε η ΟΜΟΡΦΙΑ και να έγραφα μόνο για εκείνη…
* Τραγούδι: Βασανισμένη Κυριακή (1997), Μαρινέλλα, Στίχοι: Άντα Δούκα, Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Subscribe στο κανάλι Νίκος Ανδρείος: http://bit.ly/2k9mlPf
Like us on Facebook: http://bit.ly/2zMQZFk
Follow us on Twitter: http://bit.ly/2BjUi32
Follow us on Instagram: http://bit.ly/2hYQtbS
Official Website: https://www.nikosandreios.com/gr/
Η Παρούσα δημοσίευση προστατεύεται από την κείμενη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαιωμάτων! Απαγορεύεται η έντυπη αναδημοσίευσή της, συνολικά ή επί μέρους, χωρίς έγγραφη άδεια του Συντάκτη της. Οποιαδήποτε ηλεκτρονική αναδημοσίευση οφείλει να αναφέρει ρητά το Site-Blog: www.nikosandreios.com και τον εκάστοτε Συντάκτη της δημοσίευσης.