ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Δημοσιεύτηκε στις 09/04/2019    

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

«Victims» του Michael Howard, στο «Studio Κυψέλης»

Του Νίκου Ανδρείου

Το να γράφει κανείς σε ένα χαρτί, σε ένα σημειωματάριο ή ημερολόγιο, αυτά που τον απασχολούν ή τον πονούν, αυτά που τον θλίβουν ή τον καθορίζουν, αυτά που σιχαίνεται μα εν τέλει δεν μπορεί να μην αγαπά –όσο οξύμωρο και αν φαίνεται-, αυτά που τον ελευθερώνουν ενώ την ίδια στιγμή τον «δεσμεύουν» από μία άλλη επιλογή, αυτά που θεωρεί σημαντικά και τα αποτυπώνει σαν να φοβάται μία επικείμενη «αμνησία»! Θέλει δύναμη, α-λήθεια και πάθος… Πόσο μάλλον, όταν αυτά που γράφει, δεν θα μείνουν, σαν γέμισμα σε πουπουλένιο μαξιλάρι, σε ένα συρτάρι, αλλά θα κοινολογηθούν. Ο Michael Howard (Μichael Schnessel), αναντίρρητα, υπήρξε ένας πολύ δυνατός, αληθινός και παθιασμένος άνθρωπος και δημιουργός. Που δεν ολιγοψύχησε στο να πει την αλήθεια του, να καταγράψει τους πόνους και τα πάθη του… Τελικά, να ξεγυμνώσει τον εαυτόν του, δια του έργου, μπροστά σε όλον τον κόσμο… φωτίζοντας «υπεριωδώς» τον μικρόκοσμο της ύπαρξής του, ακόμα και στα πιο σκοτεινά της σημεία…

[…]Πρόκειται για ένα τολμηρό, πολιτικό θρίλερ, γραμμένο το 1980 από τον Michael Howard (Μichael Schnessel) και πολυπαιγμένο παγκοσμίως. Αφορά την ιδιόρρυθμη συνάντηση ενός ζωγράφου με ένα γυμνό μοντέλο, μέσα από την οποία προκύπτουν εφιαλτικές αλήθειες για τη ζωή των δύο ηρώων. Αλήθειες που τους επηρεάζουν τόσο…. ώστε την επόμενη μέρα κανείς από τους δύο δεν θα είναι ίδιος. Οι κοινωνικές συμβάσεις που μάς καθορίζουν, οι οικογενειακές επιβολές, τα θέλω και τα πρέπει σε έναν περίεργο χορό με το σήμερα και τις δικές του ανάγκες καθώς και μια ενηλικίωση που εισβάλλει απρόοπτα εν μια νυκτί, αποτελούν κυρίαρχα στοιχεία του έργου. Θεωρείται ένα από τα αρτιότερα ψυχολογικά θρίλερ. Ταυτότητα της παράστασης.[…](Πηγή: «Studio Κυψέλης»)

Συντελεστές

Ο Γιώργος Λιβανός (Σκηνοθεσία – Φωτισμός) σκηνοθετεί με όραμα που εδράζει στην «πυρηνική ουσία» του έργου και στην «ετερότητα» των Ηθοποιών -ως πρόσωπα-, κάνοντας, κατ’ εμέ, μία από τις πιο επιτυχημένες διανομές ρόλων! Είναι πολύ σημαντικό ο θεατής να απολαμβάνει τους κόπους των Ηθοποιών (προετοιμασία, ανάγνωση, πρόβες, παίξιμο) που εδράζει στο σεβασμό και την ουσιαστική διάδραση μεταξύ τους και αυτό ο Λιβανός το γνωρίζει. Πολλώ δε μάλλον, όταν το κείμενο έχει αρκετά δύσκολα σημεία (αρχικά άτονοι διάλογοι, αναφορές σε Τελετουργικά έθιμα, παραδόσεις κ.α. του Ιουδαϊσμού) και βαθμηδόν «ανομοιογενή» ανάπτυξη (εντάσεις/ανάπτυξη πρώτου με δεύτερο μέρος, «ηφαιστιογενείς» κορύφωση τέλους του δράματος). Ο Φωτισμός, γενικά, είναι άρτιος και λειτουργικός. «Ένσταση», υποσημειώνω, στη διάχυση φωτός του τελευταίου μέρους της παραστάσεως, όπου ο Μιχάλης Ιατρόπουλος είναι ολότελα γυμνός, κάτι που αρχικά εξυπηρετεί και «απαιτεί» το έργο αλλά «χωλαίνει» λόγω υπερ-έκθεσης κατόπιν, οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ, ἀλλ᾿ ἐν τῷ εὖ τὸ πολύ! Η Μετάφραση,  του Σωτήρη Αντωνίου, είναι ακριβής έχοντας αρμονική ροή και ή Μουσική, του  Σάκη Τσιλίκη η ενδεδειγμένη. Τα Σκηνικά – Κοστούμια της Γιοβάννας Πρασσίνου είναι εξαιρετικά, δεδομένου του μικρού «ζωτικού χώρου» επί σκηνής και των απαιτήσεων του έργου.

Ηθοποιοί

Ο Μιχάλης Ιατρόπουλος είναι ένας καθαρά «Βιωματικός» και Συναισθηματικός Ηθοποιός -έτσι παίζει και σε αυτήν την παράσταση-. Αν είναι κάτι που θαυμάζω σε αυτόν, είναι η «Σισυφική» του αντίληψη και πορεία στην Τέχνη του ∙ φαίνεται να μην σταματά ποτέ να λειαίνει της γωνίες του. Στις σκηνές «αυτοσυνειδησίας», του ρόλου του, είναι εκπληκτικός. Η Σόνια Κωτίδου, έχω γράψει και άλλοτε, πως είναι ένα πηγαίο υποκριτικά ταλέντο, ή Τέχνη του Ηθοποιού -όπως και κάθε καλή Τέχνη- είναι μία ατελεύτητη, επίμοχθη και κοπιώδης διαδικασία έκφρασης/μάθησης, εφόρου ζωής! Μόνο θετικά έχω να της «προσάψω», για την καλή της προσπάθεια.

Το «Victims», είναι όντως ένα καλό -θεατρικά- Ψυχολογικό Θρίλερ! Και ως Θρίλερ θα πρέπει να το αποφύγουν: παιδιά, «ευσυγκίνητοι» και «ευκαιριακοί θεατές» που επιθυμούν να ψυχαγωγηθούν διά του γέλιου. Εξάλλου… όπως έλεγε ο Albert Camus (Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ Λογοτεχνίας 1957, 1913-1960): “Μια ένοχη συνείδηση έχει ανάγκη να εξομολογηθεί. Ένα έργο τέχνης είναι μια εξομολόγηση”.


Σκηνοθεσία-φωτισμός: Γιώργος Λιβανός

Μετάφραση: Σωτήρης Αντωνίου

Μουσική: Σάκης Τσιλίκης

Σκηνικά-κοστούμια: Γιοβάννα Πρασσίνου

Κινησιολογία: Σίμωνας Πάτροκλος

Σύμβουλος: Ζωρζέτ Μιρόν

Βοηθός σκηνοθέτη: Νερίνα Καμπασάκη

Κινηματογράφηση: Αντώνης Μανδρανής

Φωτογραφίες: Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης & Κώστας Βολιώτης

Προβολή-επικοινωνία: Νατάσα Παππά

Πρωταγωνιστούν: Μιχάλης Ιατρόπουλος & Σόνια Κωτίδου (Πηγή: «Studio Κυψέλης»)


Subscribe στο κανάλι Νίκος Ανδρείος: http://bit.ly/2k9mlPf

Like us on Facebook: http://bit.ly/2zMQZFk

Follow us on Twitter: http://bit.ly/2BjUi32

Follow us on Instagram: http://bit.ly/2hYQtbS

Official Website: https://www.nikosandreios.com/gr/

Η Παρούσα δημοσίευση προστατεύεται από την κείμενη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαιωμάτων! Απαγορεύεται η έντυπη αναδημοσίευσή της, συνολικά ή επί μέρους, χωρίς έγγραφη άδεια του Συντάκτη της. Οποιαδήποτε ηλεκτρονική αναδημοσίευση οφείλει να αναφέρει ρητά το Site-Blog: www.nikosandreios.com και τον εκάστοτε Συντάκτη της δημοσίευσης.