ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Δημοσιεύτηκε στις 26/02/2020    

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Οι καρέκλες του Ευγένιου Ιονέσκο, στο «Από Κοινού Θέατρο»

Του Νίκου Ανδρείου

Ο Ευγένιος Ιονέσκο/Eugen Ionescu (Ρουμάνος Θεατρικός Συγγραφέας, Δοκιμιογράφος, Κριτικός Λογοτεχνίας κ.α., 1909-1994) υπήρξε, αναντίρρητα, ένας από τους σημαντικότερους διανοητές του 20ου Αιώνα -πολυεπίπεδα- καθώς και μία από τις εμβληματικότερες προσωπικότητες στην Θεατρική Τέχνη, κυρίως στο «Θέατρο του παραλόγου» ή όπως προτιμούσε να το ονοματίζει ο ίδιος στο «Θέατρο του χλευασμού». Στο Έργο του καυτηριάζει τις κοινωνικές συμβάσεις και κοινοτοπίες, σκιαγραφεί την ανθρώπινη μοναξιά και υποσημειώνει -συχνά κλείνοντας το μάτι & χαμογελώντας- την ασημαντότητα του κάθε ανθρώπου σε σχέση με το αδιανόητο άπειρο! Στις «Καρέκλες» (Les Chaises, 1951-1952) απεικονίζει, διά των ηρώων του, την αμφίπλευρη και απροσπέλαστη «ετερότητα» των προσώπων που δημιουργεί, αναπόφευκτα, αίσθημα αποξένωσης και -τελικά- ματαίωσης. Σε έναν μηχανιστικό, αποκτηνωμένο και ψευδεπίγραφο κόσμο που γέμει από ψέματα, καθωσπρεπισμούς, κοινωνικές συμβάσεις, ανασφάλειες και φοβίες. Το εξαιρετικά σημαντικό, ωστόσο, είναι, ότι ο τεχνίτης Ιονέσκο καταφέρνει να πάρει τα «βάρη» από τις πλάτες των υποκριτών του και κατ επέκταση και των θεατών, ελευθερώνοντάς τους -διά της τραγικής του φάρσας-… Χωρίς ερμηνεία, «κήρυγμα» ή «στράτευση»· αφού ο θεατής αφήνεται αδέσμευτος να πιστεύει ή να ερμηνεύει όπως και ό,τι θέλει!

[…]Στις Καρέκλες, οι δυο ηλικιωμένοι περιπλανιούνται στο μη πραγματικό, σε μια ασυναρτησία λόγου και σκέψεων, μαζί με τις τύψεις τους και τις αποτυχίες τους, μαζί με τον πόνο τους που φτάνει στα όρια του γελοίου, περιμένοντας με αγωνία τον ερχομό των καλεσμένων που δεν έρχονται, και ενός ομιλητή που θα μεταφέρει το μεσσιανικό τους μήνυμα, αλλά που φτάνοντας διαπιστώνουμε ότι δεν μπορεί να αρθρώσει λόγο.
Μέσα στην αφόρητη μοναξιά τους, θυμούνται, πονάνε, αναρωτιούνται, θλίβονται, τρομάζουν, γελάνε και ονειρεύονται, επιμένοντας σε μια κατασκευασμένη ζωή χωρίς προοπτική, χωρίς αύριο.
«Το θέμα του έργου δεν είναι το μήνυμα…αλλά η απουσία των ανθρώπων… η απουσία του Θεού, η απουσία της ύλης, το μη πραγματικό του κόσμου…»
[…](Πηγή: Από Κοινού Θέατρο)

Συντελεστές

Η Μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ είναι ακριβής και εύληπτη. Η Σκηνοθεσία του Κοραή Δαμάτη είναι εξαιρετική από κάθε άποψη, όλα σε προκαλούν και σε προσκαλούν να τα ερμηνεύσεις, να τα αποσυμβολοποιήσεις, να τα νοιώσεις… Και αυτή ακριβώς είναι η μεγάλη επιτυχία της Σκηνοθετικής ροής της παραστάσεως, δεν είσαι πια θεατής -μετά τα πρώτα της λεπτά- αλλά μάρτυρας σε έναν ζωντανεμένο «λογικό παραλογισμό» και τανάπαλιν, που μόνο η εξουσία, ο φόβος, οι φοβίες, ο ψυχαναγκασμός, η ματαιοδοξία κ.α., μπορούν να σαρκώσουν, «αναγκάζοντάς» σε να πάρεις θέση! Ένσταση υποσημειώνω, μόνο, για το πρώτο ¼ της παραστάσεως -αν ήταν σκηνοθετική οδηγία- για την έλλειψη υποκριτικής αρμονίας & ισοδυναμίας των δύο ρόλων εκ μέρους των ηθοποιών. Εξαιρετικά καλή δουλειά, έχει γίνει και στα: Σκηνικά (Κώστας Βελινόπουλος, κατασκευή: Ντίνος Παρηγόρης) , Κοστούμια (Κώστας Βελινόπουλος, κατασκευή: Ανδρέας Βελέντζας )και φωτισμούς (Γιώργος Ζιώγαλας). Εξαιρώ τις άδειες καρέκλες που τοποθετούνται επί σκηνής -αν και κατανοώ απολύτως τους λόγους-, θα έπρεπε να είναι διαφανείς, μικρότερες ή εν ανάγκη λιγότερες, χάριν της θέασης και δεδομένου του -σχετικά- μικρού σκηνικού χώρου.

Ηθοποιοί

Για την Ελένη Γερασιμίδου και τον Αντώνη Ξένο μόνο θετικά σχόλια έχω να κάνω. Τους χάρηκα και τους θαύμασα. Όχι μόνο γιατί υπηρέτησαν με επάρκεια τους ρόλους τους, αλλά γιατί είδα την υγρασία και το νοιάξιμο για αυτό που κάνουν στα μάτια τους. Ξέρουν να επιστρέφουν στο κοινό την αγάπη που λαμβάνουν και αυτό είναι σπουδαιότερο από κάθε ρόλο, γιατί, είναι η ίδια η ζωή!

Ανακεφαλαιώνοντας… η παράσταση Οι καρέκλες του Ευγένιου Ιονέσκο, στο «Από Κοινού Θέατρο», είναι μία καλοδουλεμένη παράσταση με σύγχρονη οπτική που απηχεί το όραμα των ταλαντούχων Συντελεστών της. Αξίζει να προσεχθεί και να τιμηθεί από το κοινό που αγαπά το κλασικό θέατρο και δη, το θέατρο που αποφεύγει «νεωτερικούς αυτοσχεδιασμούς» και «αυθαίρετες ερμηνείες» επί σημαντικών έργων.


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Σκηνικά-κοστούμια: Κώστας Βελινόπουλος
Ερμηνεύουν: Ελένη Γερασιμίδου- Αντώνης Ξένος
Κατασκευή σκηνικών: Ντίνος Παρηγόρης
Κατασκευή κοστουμιών: Ανδρέας Βελέντζας
Φωτισμοί: Γιώργος Ζιώγαλας
Φωτογραφίες: Δημήτρης Λυκουρέζος

Παραγωγή: Από Κοινού Θέατρο

 


 

Subscribe στο κανάλι Νίκος Ανδρείος: http://bit.ly/2k9mlPf

Like us on Facebook: http://bit.ly/2zMQZFk
Follow us on Twitter: http://bit.ly/2BjUi32
Follow us on Instagram: http://bit.ly/2hYQtbS
Official Website: https://www.nikosandreios.com/gr/

Η Παρούσα δημοσίευση προστατεύεται από την κείμενη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαιωμάτων! Απαγορεύεται η έντυπη αναδημοσίευσή της, συνολικά ή επί μέρους, χωρίς έγγραφη άδεια του Συντάκτη της. Οποιαδήποτε ηλεκτρονική αναδημοσίευση οφείλει να αναφέρει ρητά το Site-Blog: www.nikosandreios.com και τον εκάστοτε Συντάκτη της δημοσίευσης.