ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

“Ποντικοπαγίδα” της Άγκαθα Κρίστι, θέατρο “Νέος Ακάδημος”

Του Νίκου Ανδρείου

«Μένει κανείς με τη φρικτή αίσθηση ότι ο πόλεμος δεν λύνει τίποτα, ότι το να κερδίσεις τον πόλεμο είναι το ίδιο καταστροφικό με το να τον χάσεις.» έλεγε, η Αγγλίδα κορυφαία Συγγραφέας του 20ου Αιώνα Άγκαθα Μέρι Κλαρίσα Μίλερ, Λαίδη Μάλοουαν/ Agatha Mary Clarissa Miller, Lady Mallowan (15 Σεπτεμβρίου 1890 – 12 Ιανουαρίου 1976), ευρέως γνωστή ως Άγκαθα Κρίστι. Και ίσως να είναι, αυτή της η θεώρηση τελικά, «πυρινική» ουσία στην σμίλευση των έργων της -Πάντα «πόλεμος», πάντα αυτή η αίσθηση φρίκης, πάντα το: «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» του Σοφού Σολομώντα (βλ. Εκκλησιαστής), πάντα αγώνας & αγωνία, πάντα πάθη ανθρώπινα, τελικά, ο αιώνιος κύκλος: ὕβρις → ἄτη → νέμεσις → τίσις!-.

 

Η “Ποντικοπαγίδα” αποτελεί από σημείο αναφοράς μέχρι… «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για το παγκόσμιο θεατρικό στερέωμα. Από τις 6 Οκτωβρίου 1952 που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Βασιλικό Θέατρο του Νότιγχαμ -επίσημη πρεμιέρα στο New Ambassador’s Theatre στο Λονδίνο στις 25 Νοεμβρίου 1952, όπου και παρέμεινε μέχρι τις 23 Μαρτίου 1973.- έως και σήμερα. Όλες αυτές τις δεκαετίες παίζεται ανελλιπώς σε όλα τα μέρη του κόσμου από παντοειδής θιάσους και συντελεστές και όπως είναι φυσικό με όλες τις… εκφράσεις, από αριστουργηματικές μέχρι ανάξιες κάθε λόγου και ενίοτε προσβλητικές για έργο και θεατές.

Στην Ελλάδα ανέβηκε για πρώτη φορά από τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ (Υπαστυνόμος Τρότερ) και τον θίασο του, την Θ. Περίοδο 1963-1964 και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Έκτοτε έχει κυλήσει πολύ νερό στο θεατρικό αυλάκι…

Υπόθεση (Πηγή:www.neosakadimos.gr)

[...]Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται σε μια απομονωμένη πανσιόν μιας επαρχίας, την ώρα που το χιόνι πέφτει πυκνό. Οκτώ ήρωες, που όλοι τους κρύβουν ένα μυστικό, βρίσκονται αντιμέτωποι με σκληρές αλήθειες και επικίνδυνα ψέματα.

Ο φόβος τους κυκλώνει και ένας δολοφόνος βρίσκεται ανάμεσά τους. Μια ιστορία εκδίκησης με αιφνιδιαστικές ανατροπές, έξυπνα τεχνάσματα και μια ποντικοπαγίδα που περιμένει το επόμενο θύμα της!

Στη νέα προσαρμογή του έργου, μια ομάδα οκτώ πρωταγωνιστών (Βαλέρια Κουρούπη, Μιχάλης Λεβεντογιάννης, Τζένη Μπότση, Ράνια Οικονομίδου, Νίκος Πολυδερόπουλος, Σήφης Πολυζωίδης, Στάθης Σταμουλακάτος, Χάρης Τζωρτζάκης), μεταφέρεται κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’90, προτού μπουν τα κινητά τηλέφωνα στις ζωές μας, σε μια πανσιόν της ελληνικής επαρχίας.[…]

Συντελεστές

Η Κίρκη Καραλή κάνει την Σκηνοθεσία & Δραματουργική Επεξεργασία της παραστάσεως. Το δραματουργικό/υποκριτικό πρόσημο είναι θετικό! Οι Ηθοποιοί είναι «αλληλέγγυοι» και υποστηρικτικοί ως μονάδες και εν χορώ -κάτι που καταδεικνύει τη σκληρή δουλειά όλων, ειδικά με νέα διανομή- , ωστόσο η διάταξη τους επί σκηνής -και ελέω σκηνικού- δημιουργεί προβλήματα θέασης -άρα και «μετοχής» του κοινού στα διατρέξαντα- με αποκορύφωμα τα όσα συμβαίνουν εκτός σκηνής πλησίον των πλαϊνών καθισμάτων της πλατείας του θεάτρου -Αλήθεια, πώς μπορεί να παρακολουθήσει κάποιος που βρίσκεται άκρα δεξιά της πλατείας, τι συμβαίνει στα άκρα αριστερά;-. Στο θέατρο έχουν δικαίωμα να βλέπουν, από διαφορετική απόσταση και γωνία (λόγω θέσης), ΟΛΟΙ ΟΛΑ! Η εκφορά του κειμένου «αναπνέει» επιτυχώς και η παλέτα υφέσεων/εντάσεων εκφράζεται αρμονικότατα. Την Θεατρική απόδοση υπογράφει ο Αντώνης Γαλέος: Δεν κρύβω ότι φοβήθηκα προ της παραστάσεως αυτή τη «διασκευή», χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν πραγματώθηκαν οι φόβοι μου. Με εξαίρεση τη χρησιμοποίηση των πραγματικών ονοματεπωνύμων των ηθοποιών στους ρόλους τους(!) κάτι που θεωρώ απαράδεκτο από κάθε άποψη -Ήρθα να παρακολουθήσω πχ. την εξαίρετη Ηθοποιό Ράνια Οικονομίδου να υποδύεται τον ρόλο της όχι τον εαυτό της δια της ταυτότητας (ταυτοπροσωπία) του ονοματεπωνύμου που δημιουργεί τη σχέση Προσώπου/Ονοματεπωνύμου. Η πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση του Αντώνη Παπακωνσταντίνου υποστηρίζει επιτυχώς τον μύθο του έργου και τα σκηνικά/κοστούμια της Άση Δημητρολοπούλου και οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα είναι εν πολλοίς άρτια/άρτιοι και «εξυπηρετικά»/«εξυπηρετικοί» με ενστάσεις: 1) Για το κεντρικό σκηνικό με το «τζάκι» (Βλ. Αρχή παραγράφου) και 2) τα ρούχα του Υπαστυνόμου, όταν άλλαξε -ποιός θα πήγαινε στο βουνό με σκι και θα είχε μαζί του κοστούμι με γραβάτα για να αλλάξει;-.

 

Το σύνολο των Ηθοποιών προσπάθησε κατά το ανθρωπίνως δυνατόν να υπηρετήσει επάξια το έργο και τα κατάφερε, τούτο δε, δεν αποτελεί φιλοφρόνηση εκ μέρους μου αλλά αποτύπωση της αλήθειας -τουλάχιστον της α-λήθειάς μου-. Δεν μπορώ ωστόσο να μην σταθώ, ιδιαίτερα, στην εξαιρετική Ράνια Οικονομίδου που αποτελεί παράδειγμα και υπόδειγμα για το τι και πως πρέπει να είναι ο Ηθοποιός επί σκηνής, καθώς και για τον «αδικημένο» -ελέω ρόλου- Σήφη Πολυζωίδης που του αξίζουν -υποκριτικά- πολλά περισσότερα.

 

 

 

Εν κατακλείδι, προτείνω την παράσταση, για όποιον/όποια ξέρει να κρατάει μυστικά χωρίς να φοβάται να ανακαλύψει τα δικά του!!!

 

---

 

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Συγγραφέας: Αγκάθα Κρίστι
Σκηνοθεσία-Δραματουργική Επεξεργασία: Κίρκη Καραλή
Θεατρική Απόδοση: Αντώνης Γαλέος
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Σκηνικά/Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Φωτογραφία: Νίκος Πανταζάρας
Γραφιστική Επιμέλεια: Gridfox
Βίντεο: Ειρήνη Στείρου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Πεντέα
Βοηθός Σκηνογράφου: Φανή Παϊτάκη
Hairstyle / Make up: Le Boudouir
Διεύθυνση Παραγωγής: Ιωάννης Παντελίδης
Προβολή/Επικοινωνία: BrainCo

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):Βαλέρια Κουρούπη, Μιχάλης Λεβεντογιάννης, Τζένη Μπότση, Ράνια Οικονομίδου, Νίκος Πολυδερόπουλος, Σήφης Πολυζωίδης, Στάθης Σταμουλακάτος, Χάρης Τζωρτζάκης​

Διάρκεια Παράστασης: 100 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Παραγωγή: Happy Productions