ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ανάμεσα σε δύο κόσμους του Ιβάν Τουργκένιεφ, στο “Σύγχρονο θέατρο”

Του Νίκου Ανδρείου

Ο Ιβάν Τουργκένιεφ (Ρώσος μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, 1818-1883) έγραφε: “Οι περιστάσεις μας ορίζουν! Μας σπρώχνουν προς τον έναν δρόμο ή τον άλλον και μετά μας τιμωρούν γι’ αυτό...” και “Η ευτυχία είναι σαν την υγεία. Αν δεν συνειδητοποιείς ότι την έχεις, τότε δεν την έχεις!”. Αν με ρωτούσαν ποια είναι τα πυρηνικά “στοιχεία” για την συγγραφή της νουβέλας “Κλάρα Μίλιτς” (1882) -που διασκευάστηκε για να γίνει θεατρική παράσταση με τον τίτλο “Ανάμεσα σε δύο κόσμους”- πέραν του ζέοντος βιώματος του Τουργκένιεφ -το έργο είναι αυτοβιογραφικό- και της καταλυτικής επίδρασης από το βιβλικό “Άσμα Ασμάτων” (Πίστη, Μεταφυσική κλπ.) θα έλεγα σίγουρα οι δύο προαναφερόμενες φράσεις του, με τις προεκτάσεις τους... μαζί με μία ακόμα, εξίσου, του Τουργκένιεφ: “Η λέξη ″αύριο″ επινοήθηκε για αναποφάσιστους ανθρώπους και για τα παιδιά”.

Υπόθεση

[...]Ο νεαρός Γιάκοφ ζει επτά χρόνια κλεισμένος στο σκοτεινό του δωμάτιο. Η μοναδική του ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία είναι με την προστατευτική θεία του με την οποία και συγκατοικεί και μ’ έναν πληθωρικό φίλο του ο οποίος τον επισκέπτεται συχνά στο σπίτι. Ο Γιάκοφ σε μία από τις σπάνιες εξόδους του στη νυχτερινή Μόσχα γνωρίζει την Κλάρα, ένα ανερχόμενο αστέρι της όπερας, η οποία έχει μόλις εγκατασταθεί στη Μόσχα αφήνοντας πίσω την οικογένειά της και την αγαπημένη της αδερφή.

Μεταξύ των δύο νέων αναπτύσσεται μια ιδιόμορφη ερωτική έλξη. Ο Έρωτας που κατακλύζει τους δύο νέους, έρχεται σαν σίφουνας που αναιρεί τις φυσικές σταθερές του γήινου κόσμου, αποκαλύπτοντάς τους την ουσία της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης.[...] (εκ της παραγωγής)

Συντελεστές

Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη (Διασκευή-Σκηνοθεσία) έχει μορφώσει μία παράσταση υψηλών αξιώσεων που καθίσταται υποβλητική από το πρώτο λεπτό(!) θέασης. Η σκηνοθετική «δύνη» με την συνεχώς κινούμενη και «εναλλασσόμενη» σκηνή αναπτύσσουν και εδραιώνουν -βαθμηδόν...- τον μύθο του Τουργκένιεφ υποδειγματικά. Τα σκηνικά της Μαρίας Φιλίππου υπηρετούν το έργο και το σκηνοθετικό όραμα με συνέπεια ελβετικού ρολογιού. Τα κοστούμια της Μαντώς Ψυχουντάκη είναι όμορφα και λειτουργικά. Η κίνηση/χορογραφία πολλαπλών τάσεων της Χριστίνας Φωτεινάκη υπηρετεί τους σκηνικούς συσχετισμούς των ρόλων και οι φωτισμοί από τον Αργύρη Θέο άρτιοι.

Ηθοποιοί

Ο Ορέστης Τρίκας (Γιάκοφ) ήταν μία ευχάριστη έκπληξη που απέδωσε τον ρόλο του με ακεραιότητα και συνέπεια. H Φιλίππα Κουτούπα (Κλάρα) με ενσυναισθητική αρτιότητα. Η Νίκη Παλληκαράκη (Πλάτοσια) ήταν εξαιρετική υπηρετώντας το αρχέτυπο της Μάνας κυρίως όταν «τσαλακωνόταν». Η Σοφία Πανάγου (Άννα) παρότι κατέχει τον μικρότερο ρόλο -πρόζα- κυριάρχησε με το ταλέντο και την εκφραστική της επάρκεια και ο Βαγγέλης Κρανιώτης (Φιοντόρ) υποδύθηκε τον ρόλο του σαν «ακροβάτης» αριστοτεχνικά.

 

Ακροθιγώς… πρόκειται για μία πάρα πολύ καλή παράσταση -που συστήνω ανεπιφύλακτα!- και έναν εξαιρετικό θίασο και συντελεστές που υπηρετούν το Θέατρο και κυρίως το έργο -στην προκείμενη περίπτωση του Τουργκένιεφ- και τον θεατή!

 

---

 

 

Ταυτότητα παράστασης:

Μετάφραση (από τα ρωσικά): Παύλος Στεφάνου

Διασκευή/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη

Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου

Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη

Επιμέλεια μουσικής: Γιάννης Οικονόμου

Κίνηση/Χορογραφία: Χριστίνα Φωτεινάκη

Σχεδιασμός φωτισμών: Αργύρης Θέος

Video-art: Γιάννης Ντοσιόπουλος

Creative Agency: GRID FOX



Παίζουν οι ηθοποιοί: Ορέστης Τρίκας (Γιάκοφ)

Φιλίππα Κουτούπα (Κλάρα)

Νίκη Παλληκαράκη (Πλάτοσια)

Σοφία Πανάγου (Άννα)

Βαγγέλης Κρανιώτης (Φιοντόρ)