Ο λύκος είναι επικίνδυνο ζώο – δεν υπάρχει αμφιβολία: αιχμηρά δόντια, μυτερά νύχια και κοφτερό βλέμμα. Κανείς δεν τον πλησίαζε, αν μπορούσε να το αποφύγει. Όσο για τον λύκο, παραμόνευε, ορμούσε κι έτρωγε τη λεία του. Δεν είχε ανάγκη από φίλους. Μέχρι που κόλλησε στον λαιμό του ένα κόκκαλο.
Αυτό το κόκκαλο τον γαργαλούσε, τον έγδερνε και τον ενοχλούσε, άλλα, όσο κι αν έβηχε, δεν έλεγε να ξεκολλήσει. «Αρρρ!» γρύλισε ο λύκος. «Δεν μπορώ να ζω έτσι. Δε θέλω να φάω, δε θέλω να κυνηγήσω… Το μόνο που θέλω είναι να απαλλαγώ από αυτό το καταραμένο κόκαλο!»
Ο λύκος έψαξε παντού για βοήθεια. Ζήτησε βοήθεια από το ελάφι, τα μυρμήγκια και τα φίδια, ακόμα και από τα πουλιά στα δέντρα. Όμως, όλα τα ζώα τού αρνήθηκαν. «Δε σε πλησιάζουμε» του έλεγαν.
Τελικά, ο λύκος συνάντησε έναν ερωδιό, ο οποίος συμφώνησε να του βγάλει το κόκκαλο παίρνοντας αμοιβή. «Με πέντε χρυσά νομίσματα είμαστε εντάξει» είπε ο ερωδιός.
Ο λύκος άνοιξε τελείως το στόμα του και ο ερωδιός έχωσε μέσα το κεφάλι του. Έφτασε βαθιά στον λαιμό του λύκου και ξεκόλλησε το κόκκαλο με το ράμφος του. «Και τώρα τα λεφτά μου, σε παρακαλώ» είπε ο ερωδιός. Ο λύκος γέλασε γρυλίζοντας. «Ξέχνα τα λεφτά, χαζοπούλι. Δε σου φτάνει που έβαλες το κεφάλι σου στο στόμα του λύκου… κι επέζησες!»
«Τι κόλπο είναι αυτό;» φώναξε ο ερωδιός.
«Δεν είναι κόλπο» είπε ο λύκος. «Είναι μάθημα».

Ηθικό δίδαγμα:
Μην περιμένεις ανταλλάγματα
από τους πανούργους.*

*Πηγή αναδημοσίευσης και φωτογραφιών: «Ιστορίες από τον Αίσωπο»,
Διασκευή από τη Susanna Davidson, Εικονογράφηση από τον Giuliano Ferri, Απόδοση: Αργυρώ Πιπίνη, εκδόσεις Πατάκη