”Ο Βαζάκιας”
Διήγημα: "Ο Βαζάκιας"
Με λένε τρελό! Ποιόν εμένα;
-«Τα ‛χω οκτακόσα ρεεεε! Οκτακόσα ακούτε;
Ανάθεμα την ώρα που σας πίστεψα και μπλέχτηκα στα δίχτυα σας. Κοράκια της θάλασσας, εεεε κοράκια της θάλασσας. Τί ήμουνα ρε; Τι ήμουνα; Ένα μικρό πονεμένο παιδί ήμουνα… που ήθελε αγάπη, στοργή και προσοχή. Την ξέρετε καλά την παραμύθα. Με το που βλέπετε έναν άνθρωπο με «ελλείματα», ανάμεσα σε πλήθος χιλιάδων ανθρώπων τoν αναγνωρίζετε και του «χυμάτε» με τη σάπια «αγάπη» σας. Έχετε εμπειρία εκατοντάδων ετών, οργάνωση και σύστημα άτρωτο. Τι ήμουνα ρεεε; Τι ήμουνα πανάθεμά σας; Ένα προδομένο παιδί ήμουνα! Με μία μάνα που μου έδωσε τα πάντα και όμως τα… "πάντα" της δεν αρκούσαν ούτε για μία βόλτα στο σκληρό σας κόσμο. Ναιαιαια ρε έχιδνες, εσείς δηλητηριάσατε όλο τoν κόσμο και τώρα και πάντα! Τι να σου κάνει η κυρά Μέλπω; Μια αγράμματη και ρημαγμένη από τη ζωή γυναίκα ήταν. Και όμως με έφτασε μέχρι εδώ! Ναι, αυτή ήταν ο μόνος άνθρωπος που με αγάπησε, που θα έδινε ακόμα και την καρδιά της για μένα…
Δε μπορώ να πω, οι στολές σας ήταν το κάτι άλλο στα παιδικά μου μάτια, ήταν και λίγο το κουσούρι μου για ότι φαντεζί και έδεσε το γλυκό. Χωρίς να καταλάβω, ότι μέσα στο εξωτερικά καθαρό «βαζάκι» σας, είχα μπει ολόκληρος ΕΓΩ! Και μόνο εγώ… εσείς στέκατε μπροστά στο ράφι και με περιεργαζόσασταν. Μέχρι και ή "καταβόθρα" της Δραπετσώνας, από το πιοτή, ο πατέρας μου, όταν ήταν νηφάλιος επισκεπτόταν το «ένδοξο ράφι» σας για να θαυμάσει. Ποιός; Ο χασάπης που δεν είχε το σπίτι του κρέας να... φάει, ερχόταν να θαυμάσει τον λεβέντη του στο «τσιγκέλι» σας. Βλέπεις κοινωνικά μετράτε και θα μετράτε εσαεί, σας το υπογράφω, εγώ ο τρελός!
Ανάθεμά με… που σας πίστεψα, που μέτραγα τις εποχές και τα χρόνια σύμφωνα με τα «εορτολόγια» σας. Αρνήθηκα το ποιος ήμουνα, το τι ήμουνα και τι πραγματικά ήθελα να κάνω σε τούτο το πέρασμα από το "χώμα" που ονομάζουμε επίγεια ζωή. Μη γελάτε βδέλλες λερές, μη γελάτε. Αναγνωρίζω ότι υπήρξα ελκυστικά αδύναμος, ότι μπήκα μόνος μου στο "βάζο" σας. Βλέπετε είσαστε πολύ πειστικοί, στο ότι, ο «δρόμος» που σπέρνεται είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή. Μιλάτε τόσο όμορφα και θαλερά για την επουράνια ανταμοιβή, ψαχουλεύοντας τις τσέπες σας, που ελάχιστοι άνθρωποι θα σας αντιστέκονταν.
Η Ψυχή σωσμένη, η κοιλιά γεμάτη και ο κοινωνικός σεβασμός δεδομένος!!!
Έτσι Δικολάβοι του ουρανού;
Και ο Χριστός που είναι ο Χριστός, σε όλα αυτά ρε εκβιαστές του ουρανού;»
-«Δεν θα μας κάνετε κήρυγμά πάτερ, τα ξεύρομε καλύτερα από εσάς! Εξάλλου δεν σας δικάζουμε, επί ποινή καθαιρέσεως, για την «παραμονή» σας στο ψυχιατρείο» σχεδόν ομοθυμαδόν απάντησαν οι Αρχιερείς του Πρωτοβάθμιου Συνοδικού Δικαστηρίου δια πρεσβυτέρους.
«Εγώωωω σας καθαιρώ ρεεεε» φώναξε ο παπά Βικέντιος, βγάζοντας από την τσέπη του ράσου του ένα νεροπίστολο και καταβρέχοντας τους όλους! Πριν σπάσει την… πόρτα της αίθουσας και φύγει.*
* "Ο Βαζάκιας", ανέκδοτο διήγημα του Νίκου Ανδρείου
Πηγή φωτογραφίας: http://bit.ly/2vTWdJO
Η Παρούσα δημοσίευση προστατεύεται από την κείμενη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαιωμάτων! Απαγορεύεται η έντυπη αναδημοσίευσή της, συνολικά ή επί μέρους, χωρίς έγγραφη άδεια του Συντάκτη της. Οποιαδήποτε ηλεκτρονική αναδημοσίευση οφείλει να αναφέρει ρητά το Site-Blog: www.nikosandreios.com και τον εκάστοτε Συντάκτη της δημοσίευσης.
