"Σπονδή στο αίμα Της"

"Σπονδή στο αίμα Της"

 

Η φτέρνα μου ένα με το θειάφι

ο κόσμος μου…,

σαρκωμένη κόλαση δίχως κλαυθμό, ελπίδα, απαντοχή.

- Μόνο στάχτη…

Σε καταριέμαι Θεέ!

Ακούς?

 

Σε καταριέμαι σαν αιωρούμενος κουτσός ακροβάτης του ανείπωτου πόνου.

Σαν αμυδρή υπενθύμιση της αποτυχίας Σου

να νιώθω – ακόμα - άνθρωπος, να είμαι ζωντανή πνοή σε τούτο τον παντέρημο τόπο

που ανεπιτυχώς δημιούργησες.

Πώς μπόρεσες? Πως άντεξες? Πως βαστάς?

28 αιώνες με καταδίκασες…, μα το συχώριο ξέχασες.

Σαν θρόισαν τα 4 σημεία στα σκύβαλα των οριζόντων,

2000 έτη, πηγμένα σε 15 τόνους αίμα.

Μα εσύ ακόμα άσπιλος…

Τι κρίμα να σβήσει το πιο αληθινό χαμόγελο

Η καλή ψυχή

Η λεοντόκαρδη ύπαρξη…

Και ’συ να κάνεις διακοπές…, χωρίς το φόνο να διακόπτεις

 

Κάτσε στο Σταυρό σου και κοίτα…

Το αίμα Σου έπηξε…

Μα το δικό Της…ρέει ΑΚΟΜΑ!*

 

* Του Νίκου Ανδρείου, Ανέκδοτο ποίημα

Πηγή φωτογραφίας: http://bit.ly/2tnLwNW