Χαρμολύπη

“Είναι καλύτερο να κλαις από χαρά, παρά να γελάς από θλίψη”

William Shakespeare, Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας

Χαρμολύπη

Είναι καλύτερο να κλαις από χαρά, παρά να γελάς από θλίψη. Αλήθεια! Πόσες φορές δεν έχει συμβεί, ακριβώς αυτός ο… αλληλένδετος  «σχηματισμός» διάθεσης και έκφρασης σε όλους μας; Πόσες φορές δεν έχει συμβεί αυτή η σύγκραση;

Και όμως το δίπολο χαράς και θλίψης, ουσιαστικά δεν υπάρχει -όπως το «ξέρουμε»-, παρά μόνο φαινομενολογικά! Στις εκφράσεις, στις λέξεις, στις εκδηλώσεις, στις συσπάσεις του προσώπου και τους μορφασμούς του, στον γραφικό χαρακτήρα και εν γένει σε ότι "Έξω" από εμάς, εκτός του εσώτερου εαυτού μας. Μα! Θα μου πει κάποιος: «Έλα τώρα, η θεωρία σου μπάζει από παντού, τι μας λες;» και εγώ θα απαντήσω: «Δοκίμασε να χαρείς ή να καταθλιβείς χωρίς καμία εξωτερική εκδήλωση της κατάστασής σου. Άσε τον εσώτερο εαυτό σου "ανόθευτο" από ότι έχεις συνηθίσει ή «διδαχτεί» να κάνεις και τότε -ίσως- θα απολαύσεις μία άλλου είδους χαρά ή θλίψη παντελώς  ξένη, χωρίς το "δεκανίκι" του "ότι είμαι…, φαίνομαι"!!!

Κανένας ειλικρινής δε χρειάζεται να δηλώσει το πόσο φιλαλήθης είναι -το μαρτυρά η ζωή του-, κανένας πραγματικά ερωτευμένος δε «διατυμπανίζει» το έρωτα του -το δεικνύουν οι σφυγμοί του στο άγγιγμα…-, κανένας αλληλέγγυος δεν ανακοινώνει τις αγαθοεργίες του -το «διαλαλεί» ο ιδρώτας του-, κανένας δίκαιος δεν αναφέρετε σε νόμους επίγειους ή επουράνιους - η φήμη ότι έχει χάσει το δίκαιό του, έναντι όσων των αδίκησαν, πάντα προπορεύεται-.

Με λίγα λόγια: Η χαρά και η θλίψη, είναι συναισθήματα!!! Πρώτα τα βιώνουμε και μετά τα οπτικοποιούμε…!

Το αντίθετο, είναι χαρά άχαρη και θλίψη θανατερή…

 

Πηγή φωτογραφίας:   http://bit.ly/2wNeyMn