«Γράφημα… χρόνου»

Δημοσιεύτηκε στις 15/10/2017    

«Γράφημα… χρόνου»

“Ελλάς, Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου μ' εμάς, Ελλάς, Ελλάς, μίλα μας και μη μας αγαπάς”**

Το Χρονογράφημα της Κυριακής(15/10/2017), του Νίκου Ανδρείου

΄Β Μέρος, συνέχεια χρονογραφήματος της 8ης Οκτωβρίου 2017

Μετά την ορκωμοσία του Σηλέξα, σε "Βασιλιά" και των συμβούλων του, από τη μαριονέτα - έτσι ονομαζόταν στο Σάλλε, ο άρχων που όρκιζε τον εκάστοτε ψευτοβασιλιά - και τους μαυροφορεμένους παλιάτσους - ομάδα του Σάλλε που έλεγε ξόρκια με αδρή αμοιβή -, ο λαός ήταν περιχαρής. Ο Σηλέξα είχε προσόντα - ικανότητες και μάλιστα όχι λίγα/λίγες, ωστόσο του έλειπε,  το/η ένα/μία! Η καθοριστική ικανότητα να διαχειρίζεται, επιτυχώς, όλες τις άλλες. Απλά, ήταν μαλθακός σαν νερουλός κεφτές πριν το… τηγάνι…!

Ξέροντας την αδυναμία του αυτή ο Ηραρμπούφλα και ο Σπάππα, κατάφεραν να ορισθούν από τον Σηλέξα άτυποι "Αντιβασιλείς". «Να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει…» έγινε…! Οι συμβουλές των Αντιβασιλέων ήταν καταστροφικές. Και πώς να μην είναι; Ο ένας ήταν ένα χούφταλο, που θεωρούσε τον εαυτό του αγωνιστή για τα δίκαια του λαού, χτίζοντας, όμως, παλατάκια για τον εκείνον του και  άλλους. Και ο έτερος ήταν καθηγητής φωνητικής του… κώλου, που τον ελεύθερο του χρόνο, κυνήγαγε φαντάστηκα τέρατα σε… λίμνες.

Φυσικά, στο συμβούλιο του Σηλέξα, υπήρχαν και άλλοι εν πολλοίς άχρηστοι καρεκλοκένταυροι. Ενδεικτικά ο μύθος αναφέρει:

Τον «ηρωικό» Όπαν. Ο Όπαν ήταν μία μείξη μπουχέσα, φύση και θέση, με υστερικής γκόμενας.

Τον Τσήβου - που όλοι τον ήθελαν για παρέα - αλλά η έξη του με το φαγητό και τα γλυκά ήταν τέτοια που τα συμβούλια διακόπτονταν από τους… ρεμβασμούς του σε ανταγωνισμό με τον Όπαν.

Τον Τολωκάτσα, που κανείς δεν καταλάβαινε τι έλεγε, γιατί συχνά ξεχνιόταν και μίλαγε τη γλώσσα των ξωτικών…

Τον Γαδρασάκη, που ήταν καλός άνθρωπος, αλλά ήταν σχεδόν μόνιμα σε απομόνωση με το… μυαλό του.

Τον Λεσκούτρη που ήταν άξιος. Ο επονομαζόμενος  "ρομαντικός" του συμβουλίου και ξεχνούσε να πει έστω και μία βοηθητική λέξη/συλλαβή στον Σηλέξα, μαδώντας… μαργαρίτες.

Τον Γουβρόγλα που ήταν σαν φιγούρα από κόμικ και φρόντιζε να χτενίζει συνεχώς το… μουστάκι του.

Και άλλους, που ήταν  τόσοι βαρετοί, συμπλεγματικά άξιοι και Βασιλειοπολιτικά άνευροι που ούτε τα παραλειπόμενα και τα επίμετρα των επιφυλλίδων της Ιστορίας του Μύθου, δεν τους αναφέρουν…

 

*Τέλος ΄Β μέρους, η συνέχεια στο χρονογράφημα της επόμενης Κυριακής (22/10/2017)

**  Στίχος από το τραγούδι του Σταμάτη Μεσημέρη, «Ελλάς»

Η Παρούσα δημοσίευση προστατεύεται από την κείμενη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαιωμάτων! Απαγορεύεται η έντυπη αναδημοσίευσή της, συνολικά ή επί μέρους, χωρίς έγγραφη άδεια του Συντάκτη της. Οποιαδήποτε ηλεκτρονική αναδημοσίευση οφείλει να αναφέρει ρητά το Site-Blog: www.nikosandreios.com και τον εκάστοτε Συντάκτη της δημοσίευσης.