«Γράφημα… χρόνου»

«Γράφημα… χρόνου»

“Ελλάς, Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου μ' εμάς, Ελλάς, Ελλάς, μίλα μας και μη μας αγαπάς”*

Το Χρονογράφημα της Κυριακής(29/10/2017), του Νίκου Ανδρείου

΄Δ  & τελευταίο μέρος, συνέχεια χρονογραφήματος της 22^ας Οκτωβρίου 2017

Όπως καταγράφηκε στον ιστορικό μύθο του Σάλλε και προανάφερα, παρατάξεις ψεύδους υπήρχαν πολλές. Μία από τις παλαιότερες ήταν αυτή των "Κόκκινων δρεπανιών". Οι οπαδοί της, θρυλείται, ότι ήταν απόγονοι καλικάντζαρων των χωραφιών, για αυτό το λόγο, είχαν και ως έμβλημα τους το δρεπάνι. Όσο για το χρώμα του, που ήταν κόκκινο, αυτό οφειλόταν στο ότι οι κοκκινοδρεπανίτες, στην πλειονότητά τους, για έναν περίεργο λόγο, έπασχαν από αιμορροΐδες. Εξού και ο αρχηγός τους, ο Μπαυκούτσος μίλαγε σαν να βρισκόταν συνεχώς υπό διωγμό για το… αποχωρητήριο.

Οι οπαδοί της παράταξης "Στερεμένη λίμνη", ήταν μία τελείως διαφορετική ιστορία…! Είχαν για αρχηγό τους Θεοραδώκη, γνωστό για την τάση του να λέει τα ψέματα δύο δύο όπως συνήθιζε να λέει δύο φορές καλησπέρα, καλημέρα κ.τ.λ.π. . Μάλιστα στην εποχή του, λεγόταν, πώς και η παράταξή του ήταν «δίδυμη» με τις "Πράσινες βεντούζες". Δυστυχώς δεν καταγράφηκε αυτός ο διπλασιασμός και στην… νοημοσύνη του αρχηγού και των μελών, εκεί βασίλευε η… «διαίρεση», όλοι έπαιρναν…μέρισμα.

Για την παράταξη του Οπάν, "Μακαρονάδες σε καραβάνα", ισχύουν όσα ανάφερα σε προηγούμενο κεφάλαιο (βλ. χρονογράφημα 15/10/2017). Ενδεικτικά θα αναφέρω, ότι, οι "Μακαρονάδες σε καραβάνα" κοκορεύονταν, πώς, απέκτησαν την ονομασία τους στα πεδία των μαχών. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι δεν είχαν λάβει μέρος - αυτοί ή οι πρόγονοί τους - ούτε σε στρατιωτική άσκηση. Λόγω του δύσκαμπτου όγκου τους, καθώς και του γεγονότος ότι στο στράτευμα ήταν μάγειρες. Και όντως μαγείρευαν την καλύτερη μακαρονάδα σε καραβάνα πασπαλισμένη από τα σάλια τους, που έπεφταν σε αυτήν καθώς την μαγείρευαν. Τύφλα να ‛χει το φυτικό μαγειρικό λίπος …

Μεταξύ των άλλων…, διεκδικητές του θρόνου ήταν και οι "Μπεζ ενωτικές σαλιάρες κέντρου", που είχαν για πρόεδρο, έναν ψηλολέλεκα συνταξιούχο της «πολιτικής» -χωρίς πολιτικά ένσημα-, τον Ντεβέλη. Ο Ντεβέλης ήταν καλός άνθρωπος με πολλά προτερήματα, μα, με ένα ισχυρό «μειονέκτημα» που τον κατάτασσε εις τους… μειοψηφούντες. Έλεγε συχνά, μέσα στα μετρημένα του ψέματα και μεγάλες αλήθειες!!! Πράγμα ασυγχώρητο από τους υπηκόους του Σάλλε(sic), “έξις δευτέρα φύσις” βλέπετε…

Η απεχθέστερη, φασιστικότερη, φανατικότερη,   και πιο ευήθης παράταξη όλων, ήταν η παραστρατιωτική σπείρα "Χρυσή αυγή".

Και κάπου εδώ…, η "πλάκα" τελειώνει… ∙ δε γράφω άλλο…

Ζήσανε αυτοί κακά… και… τα χειρότερα ήρθαν!!!

“Ελλάς, Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου μ' εμάς, Ελλάς, Ελλάς, μίλα μας και μη μας αγαπάς”

 

*  Στίχος από το τραγούδι του Σταμάτη Μεσημέρη, «Ελλάς»