Το «ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ» του δημιουργού Τέχνης και οι… άλλοι...
Το «ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ» του δημιουργού Τέχνης και οι… άλλοι...
Άρθρο, του Νίκου Ανδρείου
Κάθε δημιουργός Τέχνης, όποιας έκφρασης και έκφανσής της, απʾ αρχής, στέκει ενώπιον, ενός ιδιότυπου, ιδιόρρυθμου και ιδιοσυστασιακού «εκτελεστικού αποσπάσματος»! Τούτο το "απόσπασμα", ξέρει καλά το «θύμα» του. Γνωρίζει τη Ζωή του, τα Συναισθήματά του, τα Ορμέμφυτά του, τις Αποκλίσεις του, τις Αδυναμίες του, τη Μόρφωσή του, την Παιδεία του, τις Γνωσιακές του καταβολές, τα ερεθίσματά του, τις ανασφάλειες του, τους φόβους του, τις φοβίες του και άλλα… πολλά…, εν τέλει…, όλο του το είναι.
Και αυτό γιατί, αυτό το «εκτελεστικό απόσπασμα», ΖΕΙ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ!!!
Μόνο όσοι, έχουν λειτουργήσει έστω και για μία στιγμή, δημιουργικά, σε σχέση και συνάρτηση με την Τέχνη, μπορούν να κατανοήσουν, μα κυρίως, να αισθανθούν τα ανωτέρω. Όσο για τους λιγοστούς άλλους…, που η Ζωή, η Μοίρα, το Ταλέντο -ενίοτε- και η Επιθυμία τους όρισαν στο μετερίζι της Τέχνης. Τα πράγματα, προσομοιάζουν, με ΕΥΧΗ & ΚΑΤΑΡΑ!
Ίστασαι, σχεδόν ίπτασαι, παραδείγματος χάριν, έμπροσθεν ενός λευκού χαρτιού, καμβά, μαρμάρου και μένεις εκστατικός. Ακόμα και όταν σε έχει καταλάβει η έμπνευση μένεις εκστατικός!!! Τί μπορεί να νικήσει το άσπρο, το Φως, το τίποτα;
Η απάντηση είναι, ΤΙΠΟΤΑ!
Ωστόσο παλεύεις για το "Κάτι", που μπορεί να είναι "Κάτι" και για τον διπλανό σου. Ίσως "εκείνο", που θα σας δώσει Ζωή, Χαρά, Έκσταση, Συναισθήματα, Δύναμη, Απαντοχή, Οξυγόνο αλλιώτικο…
Οι… Άλλοι…
ΟΧΙ! Το «εκτελεστικό απόσπασμα» του εκάστοτε δημιουργού, δεν είναι το φοβερότερο, που έχει να αντιμετωπίσει. Υπάρχει και η ομάδα των "άλλων". Των "Γνωστών άγνωστων, κουκουλοφόρων και μη, της Τέχνης". Αυτή η «συμπαθής Ομάς», δε θέλει να μην υπάρχεις. ΤΗΣ ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ!!! Κάτι απείρως χειρότερο από τον βιολογικό σου θάνατο. Θέλουν να αρνηθείς όσα είσαι και «ενορχηστρώνονται», προς τούτο, αριστουργηματικά - και ας μην χωνεύονται μεταξύ τους -. Πρόκειται για: τους γιγαντόμορφους «Νάνους» της Τέχνης, τους ζηλόφθονες ομότεχνους, τους αστοιχείωτους και απαίδευτους «Κριτικούς», τους επαγγελματίες "Τσουβαλιαστές", τους παντός είδους "Βεζίρηδες στη θέση του Βεζίρη", τους απαστράπτοντες "wa na be", τους οσονούπω αποχωρούντες εκ του κόσμου τούτου - που ει δυνατόν να έπαιρναν στην άβυσσο όλη την ανθρωπότητα και δη τους καλλιτέχνες -, τους έχοντες γνώμη - των οπισθίων - γράφοντας greeklish (που να βάζεις τόνους και να ξέρεις ορθογραφία; δύσκολα πράγματα!), τους επαγγελματίες «τοξικούς», τους οργίλους δίχως αιτία, τους γραικύλους με αιτία και τοοοοοοόσους άλλους…
Προσωπικά, εδώ και πολύ καιρό, «εκτελώ» το «εκτελεστικό μου απόσπασμα»!
Θα είναι αστείο να νομίζουν, ότι θα τα καταφέρουν οι… άλλοι…
Υ.Γ.(για τον καλό μου φίλο – και όχι μόνο -,που μου είπε ότι με αυτά που γράφω, «φοβίζω» τον κόσμο!): Όποιος περιγράφει - καταγράφει την ασχήμια, τη βία, την οργή κ.ο.κ., δε σημαίνει - κατ’ ανάγκην - ότι είναι άσχημος, βίαιος ή οργισμένος. Όπως ο Ζωγράφος το μοντέλο του, ο Φωτογράφος τον πόλεμο και ο Εγκληματολόγος ένα απεχθές και ειδεχθές έγκλημα.
Πηγή Φωτογραφίας: http://bit.ly/2ne6ikl