«Γράφημα…χρόνου»

«Γράφημα…χρόνου»

Το Χρονογράφημα της Κυριακής (31/12/2017), του Νίκου Ανδρείου

«Κεριά»

Οι αγαπητές του μέλλοντος οι μέρες

ωσάν κεράκια στέκονται εμπροστά μας∙

σαν μια σειρά κεράκια αναμμένα

-χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

 

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένα·

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμα

κατάμαυρα κεριά, κυρτά, λιωμένα.

 

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των∙

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κοιτάζω, τ' αναμμένα μου κεριά.

 

Δεν θέλω να γυρίσω, να μη δω και φρίξω

τί γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τί γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν.*

 

---

 

 

Καλή «είσοδο» στο νέο σημείο του -ανύπαρκτου- Άχρονου Χρόνου που ορίσαμε ως έτος Δισχιλιοστό, δέκατο και όγδοο ή ,βιη' ή MMXVIII ή 2018

 

* Λόγω της εγγίζουσας Πρωτοχρονιάς, επέλεξα το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη (Ποιητής, 1863 -1933) «Κεριά», αντί του Χρονογραφήματός μου.

Πηγή φωτογραφίας: http://bit.ly/2CfM6py