«Γράφημα…χρόνου»
«Γράφημα…χρόνου»
Το Χρονογράφημα της Κυριακής (31/12/2017), του Νίκου Ανδρείου
«Κεριά»
Οι αγαπητές του μέλλοντος οι μέρες
ωσάν κεράκια στέκονται εμπροστά μας∙
σαν μια σειρά κεράκια αναμμένα
-χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένα·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμα
κατάμαυρα κεριά, κυρτά, λιωμένα.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των∙
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κοιτάζω, τ' αναμμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω, να μη δω και φρίξω
τί γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τί γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν.*
Καλή «είσοδο» στο νέο σημείο του -ανύπαρκτου- Άχρονου Χρόνου που ορίσαμε ως έτος Δισχιλιοστό, δέκατο και όγδοο ή ,βιη' ή MMXVIII ή 2018
* Λόγω της εγγίζουσας Πρωτοχρονιάς, επέλεξα το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη (Ποιητής, 1863 -1933) «Κεριά», αντί του Χρονογραφήματός μου.
Πηγή φωτογραφίας: http://bit.ly/2CfM6py
