1η Μαΐου, πιάνοντας… το «θάνατο»!!!
1η Μαΐου, πιάνοντας… το «θάνατο»!!!
Άρθρο του Νίκου Ανδρείου
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! 1η Μαίου σήμερα και οι περισσότεροι από εμάς – τη εξαιρέσει εμού κ.α. – πορευτήκαμε στη «στράτα» της λαογραφικής μας παραδόσεως να... "πιάσουμε το Μάη". Όσο αγαθές και καλαίσθητες προθέσεις και αν είχαμε, όσο ανάγκη και αν το αισθανόμασταν…, όσο και αν ο απώτερος «σκόπος» μας ήταν να υμνήσουμε τη Χαρά, τη ζωή και τη Φύση, η πικρή α-λήθεια είναι ότι τα «θανατώσαμε» ‘όλα!!! Ακόμα και αν κόψαμε ένα ταπεινό χαμομήλι, ένα λουλούδι του αγρού, του βράχου, του δρόμου ή -ακόμα- ένα λουλούδι που φύτρωσε μεταξύ των αρμών στις πλάκες μίας αυλής!
Ξέρω, πώς θα δυσθυμήσουν πολλοί με όσα γράφω, πώς ίσως με «κατακρίνουν». Η α-λήθεια, ωστόσο, δεν «μερίζεται» ala carte!!! Όποιος: έχει μιλήσει σε ένα φυτό, το έχει φροντίσει, το έχει χαϊδέψει, το έχει φέρει σε επαφή με τον ήχο κλασσικής μουσικής, το έχει ξεχορταριάσει ∙ μπορεί να με καταλάβει.
Ίσως, μου πείτε: –«Και τι θέλεις να κάνουμε, να μην κόβουμε τα λουλούδια; Να μην τα χαιρόμαστε στα ανθοδοχεία και στα στεφάνια μας;». Η απάντησή μου –σε αυτή την υπόθεση εργασίας- θα ήταν: –«Κάντε ότι επιθυμείτε και σας είναι μπορετό! Την επόμενη φορά, όμως, που θα κόψετε ένα λουλούδι - προτείνω να- σκεφτείτε ότι το "σκοτώνετε" ξεριζώνοντάς το από τη δική του ΖΩΗ! Γιατί παραπονιέστε που έχει "ανθρωποδοχεία" ο "Ουρανός";»
Φωτογραφία: Κατακόκκινο, ανθισμένο λουλούδι πάνω σε ένα σημείο σκεπασμένο από στάχτες, στην περιοχή Karo της Iνδονησίας (Νοέμβριος 2013).
Πηγή φωτογραφίας: https://bit.ly/2HJzupp