“Χαμογελούν και φεύγουν...”
“Χαμογελούν και φεύγουν...”
Έρχονται χρόνια τώρα…
Ξανά και ξανά και ξανά.
Γυρεύοντας το χάδι μου, ζητώντας τα φιλιά μου, εισπνέοντας την αναπνοή μου, απαιτώντας την καρδιά μου!
Τα παιδιά του –Έρωτα που δεν γέννησα, για άλλη μια φορά, με «εκδικούνται»…
χαμογελούν και φεύγουν, όλο φεύγουν.
Και ῾γω μένω -πάντα- μετέωρος… όχι που φεύγουν, αλλά που μου χαμογελούν!*
Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Νίκου Ανδρείου “Δαίμονες στο χαρτί” (©Νίκος Ανδρείος)
Η Παρούσα δημοσίευση προστατεύεται από την κείμενη Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαιωμάτων! Απαγορεύεται η έντυπη αναδημοσίευσή της, συνολικά ή επί μέρους, χωρίς έγγραφη άδεια του Συντάκτη της. Οποιαδήποτε ηλεκτρονική αναδημοσίευση οφείλει να αναφέρει ρητά το Site-Blog: www.nikosandreios.com και τον εκάστοτε Συντάκτη της δημοσίευσης.
