Βάφοντας… την Καθαρά Δευτέρα!

Βάφοντας… την Καθαρά Δευτέρα!

 

Χρονογράφημα του Νίκου Ανδρείου

 

Για να βάψεις έναν τοίχο θέλει Τέχνη και τεχνική. Τέχνη γιατί η αρμονία και η αισθητική κατά βάση δεν διδάσκονται αλλά είναι έμφυτες αρετές που στο διάβα της ζωής «εκλεπτύνονται» και τελειοποιούνται… Και τεχνική γιατί πρέπει να ξέρεις, αυτό που λέμε λαϊκά, πως γίνεται η δουλειά! Αν αδιαφορήσεις για το μέγεθος του τοίχου και του χώρου, αν αγνοήσεις τον περιβάλλοντα χώρο και τις ιδιαιτερότητές του, αν δεν λάβεις υπόψιν σου την αρχή της αναλογικότητας και τους «νόμους» του φωτός, αν δεν έχεις ολοκληρωμένο όραμα, αν δεν προετοιμάσεις τον τοίχο (πχ. καθάρισμα, αφαίρεση παλαιού χρώματος, αστάρωμα κλπ.), αν δεν έχεις αποφασίσει σοβαρά να κάνεις μία «δουλειά του διαόλου» όπως έλεγε ο αγαπημένος μου Ρένος Αποστολίδης -υπό την έννοια ότι είναι μία άκρως επίπονη και απαιτητική εργασία-, αν δεν θέλεις πραγματικά την… «αλλαγή»· άσε μη βάφεις… ή φώναξε έναν επαγγελματία, που ωστόσο, όσο και αριστοτεχνικά να βάψει δεν θα πονέσει ποτέ τον τοίχο σου όσο εσύ…

 

Ποτέ δεν συμπάθησα την Καθαρά Δευτέρα από παιδί -μιλώ για την συγκεκριμένη ημέρα και όχι για την περίοδο την Σαρακοστής με αποκορύφωμα τη Μεγάλη εβδομάδα και την Ανάστασή Του-. Πάντα ήταν, για εμένα, μία ημέρα σχεδόν καταθλιπτική και άτονη… όχι γιατί κάτι το ιδιαίτερο συνέβαινε ή είχε συμβεί… απλώς ήταν και είναι έτσι.

Φέτος… τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα από άλλες χρονιές… Έχουμε τη χειρότερη Κυβέρνηση που θα μπορούσαμε να έχουμε σε σχέση με τις... απαιτήσεις της εποχής, ο κόσμος πάει κατά διόλου και η… ανάσταση μοιάζει «ένα όνειρο τρελό… όνειρο απατηλό». Συν τοις άλλοις, ελέω εκλογών, θα αρχίσουν πάλι να μας τάζουν... αλλαγή -κατά το: Θα σας αλλάξουμε τα φώτα-!

 

Δεν θέλει και πολύ ο αποφασισμένος/«απελπισμένος» άνθρωπος να σφίξει τα δόντια και να κάνει την… αλλαγή ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ και ας είναι και στους τοίχους! Είναι μία καλή αρχή…

 

Καλή Σαρακοστή!!!