Μόνο ένας “Σκοπελίτης” θα μας έσωζε!

Μόνο ένας “Σκοπελίτης” θα μας έσωζε!

 

Χρονογράφημα, του Νίκου Ανδρείου

 

 

Συχνά, οι αναγνώστες των γραπτών μου με «κατηγορούν» για πεσιμισμό!… Ότι βλέπω τη ζωή, πάει να πει, με μελανά χρώματα και απαισιοδοξία. Όσο βαθαίνουν… ωστόσο, οι εποχές που ζούμε, τόσο και εκείνοι ανακρούουν πρύμναν… όλο και σωπαίνουν. Τι να πεις; Πως να πιστέψεις και κυρίως πως να εξηγήσεις όλα όσα συμβαίνουν στον αγγελικά (ά)πλαστό κόσμο μας;

 

Όχι! Δεν πρόκειται να αναφερθώ σε τίποτα συγκεκριμένο από όσα συμβαίνουν στην αλγεινή μας καθημερινότητα/πραγματικότητα -έτσι και αλλιώς και ο πιο αδιάφορος, πλέον… γνωρίζει!...-. Ένα σμάρι από κατάμαυρα πουλιά -όπως θα έλεγε και η αγαπημένη μου Αλκυόνη Παπαδάκη- μας κατατρέχει από πρωίας μέχρι νυχτός… και είναι άσχημα, ματωμένα, βρόμικα και σαρκοφάγα αυτά τα αποκρουστικά πτηνά… και είναι τόσο πηχτό και συμπαγές το… “μαύρο” που φέρνουν στις ζωές μας, σε κάθε τους αγελαίο πέταγμα(!) που είναι να απορείς· εμείς τι κάνουμε; Πως αντεπιτιθέμεθα;

 

“Σκοπελίτης”

 

Εδώ και 70 χρόνια (από το 1956) άρχισε να δαμάζει τα κύματα με ένα μικρό καΐκι, αρχικά (άλλαξαν συνολικά 10 ξύλινα καΐκια και σιδερένια καραβάκια μέχρι σήμερα), ο Καπετάν Δημήτρης Σκοπελίτης, ενώνοντας ακτοπλοϊκά τη Νάξο και την Αμοργό με τις Μικρές Κυκλάδες. Ο Σκοπελίτης δεν υπήρξε μόνο ένας θρυλικός ναυτικός που η ναυτοσύνη του θα μπορούσε να συγκριθεί με εκείνη των Φαιάκων ή του Οδυσσέα, υπήρξε και ένας εξαιρετικά προικισμένος άνθρωπος -με το “Α” στη λέξη άνθρωπος με κεφαλαίο- με αδαμάντινο χαρακτήρα, εντιμότητα και αδάμαστη θέληση και δύναμη. Αμέτρητες οι πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που σώθηκαν γιατί εκείνος αψήφησε φοβερά καιρικά φαινόμενα και γιγαντιαία κύματα για να τους μεταφέρει όπου υπήρχε γιατρός ή να τους βοηθήσει μεταφέροντάς τους σε δύσκολες για αυτούς συγκυρίες της ζωής τους. Και ο Καπετάν Μήτσος ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ(!) αγέρωχος στο διάκι του, επάνω στο τιμόνι... για να σταθεί σε κάθε άνθρωπο και περίσταση· από το πρωί έως το βράδυ στην αλμυρή αγκαλιά της θάλασσας και το μετά... παίζοντας σεκλέτικα το βιολί του!

 

Το δια ταύτα σκληρό… Αν είχαμε έναν Σκοπελίτη σε κάθε καίρια θέση, η Πατρίδα μας, ο Κόσμος ολόκληρος θα ήταν αλλιώς… Σπανίζει η “σύζευξη”, του να ξέρει κάποιος πολύ καλά τη δουλειά του ή το λειτούργημά του και να είναι και ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!

 

Για αυτό σου λέω…

 

Μόνο ένας “Σκοπελίτης” θα μας έσωζε!