Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι… ο Covid-19
«Γράφημα… χρόνου»
Το χρονογράφημα της Κυριακής (29-3-2020), του Νίκου Ανδρείου
Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι… ο Covid-19
Στις 20 Μαρτίου ε.ε. αποφάσισα να απόσχω από όποια δραστηριότητα στα Μ.Κ.Δ. (Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης) καθώς και στο Site-Blog μου (www.nikosaandreios.com). Δυστυχώς, έβλεπα που θα πάει η κατάσταση… έβλεπα το γλύστρο δρόμο που θα οδηγούνταν, όχι ένας άνθρωπος ή μία ομάδα ανθρώπων, μιά χώρα ή η Ευρώπη, αλλά, όλος ο Κόσμος -ο «γνωστός» μας Κόσμος-· ο Κόσμος μας… ολιστικά, κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Το «μέγα πρόβλημα» δεν είναι ο «νεοφυής» Ιός, τουλάχιστον για το μεγαλύτερο μέρος του Παγκόσμιου πληθυσμού. Και το λέω τούτο με άκρατο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή… και απέραντη οδύνη για όσους την απολέσουν. Το «πρόβλημα» δεν είναι, ούτε έγκειται: Στην αποσβολωμένη Παγκόσμια επιστημονική κοινότητα που ένα ξέρει -με βεβαιότητα-, ότι, δεν γνωρίζει όλα όσα θα ήθελε και καλούν οι περιστάσεις. Στους κυβερνώντες, εκασταχού, που κάνουν παντοίους «υπολογισμούς» στις πλάτες των υπηκόων τους. Στους επαγγελματίες υγείας που δίνουν τη μάχη της ζωής τους, διά των παρεχόμενων υπηρεσιών τους, στους έχοντες ανάγκη και γενικότερα σε όλους μας που παλεύουμε, όπως… και αν παλεύουμε έναντι του «σφαιροειδούς τέρατος»! Το μέλλον είναι ζοφερό και το ξέρουμε… Το μόνο σίγουρο, ωστόσο, είναι ότι όλα κάποτε θα ξεπεραστούν -όχι για όλους και όχι το με τα ίδια δεδομένα για όλους!- και οι ρυθμοί θα επανέλθουν στην τρυφηλή «κανονικότητά» τους…
Το μέγα πρόβλημα είναι το «μάθημα ζωής» που μία ολόκληρη Παγκόσμια Κοινότητα αρνείται πεισματικά να μάθει, τώρα όσο ποτέ άλλοτε -τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες-. Όποιος δεν σέβεται και δεν αγαπά τη ζωή του -και κατ’ επέκταση και των άλλων-, απλά, δεν μπορεί να προσδοκά καμία «σωτηρία» ούτε στο παρόν, ούτε στο μέλλον, πόσο μάλλον στο… επέκεινα!
Μία πρόταση κάνω και μετά θα ξαναμπώ στην διαδικτυακή μου «καραντίνα». Αν κλείσουμε τους υπολογιστές μας και επικοινωνήσουμε δια ζώσης -τηλεφωνικά- με ανθρώπους που αγαπάμε ή μισούμε. Αν απολαύσουμε «Live Streaming» (Μτφ.: ζωντανή μετάδοση) ενα καλό βιβλίο. Αν ζωγραφίσουμε σαν να ήμασταν μικρά παιδιά μια ζωγραφιά. Αν «συγυρίσουμε» το σπίτι, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας πέραν του Dettol (προσοχή! Δεν το διαφημίζω… χχχ). Αν ακούσουμε τις μουσικές που πραγματικά αγαπάμε. Αν ακούμε περισσότερο -από τα μέλη της οικογενείας μας, μέχρι τους χτύπους της καρδιάς μας- και μιλάμε λιγότερο…. Και γενικότερα αν κάνουμε μία στροφή προς τα μέσα, κατά το «Ένδον σκάπτε»! Όταν όλα τελειώσουν -που θα τελειώσουν-, ίσως ο Κόσμος να είναι λίγο καλύτερος. Το οφείλουμε… αν όχι στους εαυτούς μας, στα θύματα αυτού του «πολέμου»!
