ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Δημοσιεύτηκε στις 27/11/2017

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

«Ελευθέριος Βενιζέλος» του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, θέατρο «4 Εποχές»

Όποιους -σαν εμένα-, «προίκισε» η μοίρα, να βλέπουμε Θέατρο, από τα πολύ μικρά μας χρόνια. Τούτη η "Διαπαιδαγώγηση", γράφτηκε, σαν παρασυμπαθητική μελάνη. που τελικά σαρκώθηκε –αντιθετικά-. Όχι για να οδηγηθούμε στη λήθη, αλλά στην α-λήθεια της μνήμης…

Στην αγάπη μας για το Θέατρο, στην προσμονή της επόμενης παράστασης(!) ∙ εν τέλει, στην υψηλή Τέχνη της υποκριτικής.

Είναι αλήθεια, ότι, πηγαίνοντας στο θέατρο «4 Εποχές» του Γιάννη Μόρτζου, ήμουν γεμάτος μνήμες αλλά και μεγάλες προσδοκίες, για αυτόν τον εξαίρετο άνθρωπο, «Υποκριτή" και ηθοπλάστη της Τέχνης. Είναι εξαιρετικά δύσκολο, να γράψεις κριτική για έναν άνθρωπο που αποκαλείς Δάσκαλο και πιστέψτε με είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που το ακούν από τα χείλη μου. Ωστόσο, η κριτική είναι κριτική και η πένα μου όρθια, σκληρή -στην αιχμή της- και «ανθεκτική».

Το θέατρο «4 Εποχές», είναι –σχετικά- μικρό. Με λίγες -συγκριτικά- θέσεις θεατών και μικρή σκήνη. Το αξιοθαύμαστο είναι, πώς(;) σε έναν τόσο «μετρημένο» χώρο, χωράει τόσο συναίσθημα –πριν…, κατά και μετά την παράσταση; Ίσως, έγκειται στο ότι, ένα παλαιό αρχοντόσπιτο, ανακαινίστηκε και έγινε θέατρο ή στην καλαισθησία όλων των χώρων του. Ίσως, στο ότι, στο foyer υπάρχει ζεστός καφές και αρωματικό τσάι για τους θεατές, πριν την παράσταση, που παρέχεται δωρεάν. Μα σίγουρα, στο έμψυχο δυναμικό αυτού του σύγχρονου, χώρου Τέχνης & Πολιτισμού.

Ο συγγραφέας του έργου «Ελευθέριος Βενιζέλος», Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, για εμένα, είναι -πλέον-δεδομένο ότι πέτυχε την αποστολή του. Δεν χρειάζεται να φλυαρήσω, αρκεί, μόνο να υποσημειώσω. Ότι, το έργο έχει όλα εκείνα τα στοιχεία, που χρειάζονται, για να καταστεί «εύπεπτο» από το θεατή. Είναι ιστορικά ορθό, είναι αντικειμενικό - σε σχέση με τον παρελθόντα και παρόντα χρόνο -, είναι συναισθηματικό και ανθρώπινο, είναι λιτό και συνάμα περιεκτικό. Έχει ωστόσο και κάτι ακόμα αξιομνημόνευτο. Είναι "παιδευτικό" και παιδαγωγικό! Προτρέπω τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς - κυρίως Δευτεροβάθμιας ( τάξεις Λυκείου) και Τριτοβάθμιας Εκπαιδεύσεως - να προτείνουν αυτή την παράσταση στους μαθητές/φοιτητές τους.

Η Σκηνοθεσία του Γιάννη Μόρτζου - ως ήταν αναμενόμενο -, είναι δωρική στο σύνολο και εκφραστική, στην "υποκριτική μάσκα" των ηθοποιών, τα πρόσωπά τους. Ακολουθεί το "βηματισμό" του δασκάλου του, Κάρολου Κουν, στην κινησιολογική "ροή" και εκφορά του λόγου. Καθώς και το "Νόμο" του Αρχαίου Θεάτρου, των τριών υποκριτών επί σκηνής - σε λόγο και παρουσία -, σαν άλλος αρχαϊκός ποιητής. Στα αρνητικά, θα υποσημείωνα, το "πλάτη" παίξιμο και την «φλύαρη» κίνηση/εκφορά λόγου, που αφορά, όμως, στους δευτερεύοντες ρόλους του έργου και όχι στους πρωταγωνιστικούς(Ελευθέριος Βενιζέλος, Έλενα Βενιζέλου-Σκυλίτση).

Τα Σκηνικά της Λαμπρινής Καρδαρά, είναι εξαιρετικά καλαίσθητα και λιτά. Και Προσφέρουν λειτουργικότητα σε σχέση με τη μικρή σκηνή και το video wall. Τα κοστούμια είναι αξιομνημόνευτα, με κορυφαία, αυτά, του Βενιζέλου, Έλενας Σκυλίτση και Μαρίας Βενιζέλου. Θα μπορούσαν να εξέλειπαν τα μπορντό poset, στα κοστούμια των ανδρών, αφού δεν είναι σύστοιχα με την εποχή που «ιστορείται» (1936).

Ο Φωτισμός του Τάκη Ποδαρόπουλου, είναι καλός σε σχέση και συνάρτηση με τις δυνατότητες της σκηνής του θεάτρου. Θα έπρεπε, ωστόσο, η "μεταφυσικά" υπέροχη σκηνή του Βενιζέλου με τη Μαρία Βενιζέλου να φωτίζεται εναργέστερα.

Η Μουσική του Φίλιππου Περιστέρη και τα video - οπτική απεικόνιση της Χριστίνας Οικονόμου, «εξυπηρετούν» με αρτιότητα την παράσταση.

Τα λόγια, για τον Γιάννη Μόρτζο και τη Γιούλη Ζήκου, θεωρώ, πώς, είναι περιττά. Πρόκειται για ένα από τα σπανιότερα και σημαντικότερα θεατρικά - και όχι μόνο- ζευγάρια του Ελληνικού Θεάτρου. Οι ερμηνείες τους, αγγίζουν το ιδεατά ιδανικό!

Χρέος οφειλόμενο, που επιτάσσει η ορθοκρισία, να αναφερθώ στην Ελεάννα Πουλίδα (Μαρία Βενιζέλου-Κατελούζου) και τον Εμμανουήλ Κεπέρη(Αντώνης). Η Πουλίδα, αποτελεί επιτομή του ρόλου της. Καταφέρνει, σε λίγο περισσότερο από 5 λεπτά, που βρίσκεται επί σκηνής με τον Γιάννη Μόρτζο να "παίξει στα ίσα", με τον Δάσκαλό της στην Θεατρική Τέχνη. Πρόκειται για εξαιρετικό ταλέντο! Ο Κεπέρης, ενσαρκώνει αριστουργηματικά το βοηθό του Βενιζέλου. Αποτελεί το "βοηθητικό, πυρηνικό ρόλο" και παίζει εκθαμβωτικά. Ένιωσα ντροπή που δεν το ήξερα…

Αυτό που συντελείται και σαρκώνεται στο θέατρο «4 Εποχές» και την παράσταση «Ελευθέριος Βενιζέλος», είναι ΚΑΛΟ ΘΕΑΤΡΟ!!!

Προτείνω να μην το χάσετε!

[…]Είναι η πρώτη φορά που η ζωή και το έργο του μεγάλου πολιτικού άνδρα, που χάραξε τον 20ο αιώνα, παρουσιάζεται μέσω της θεατρικής τέχνης στο κοινό. Ογδόντα χρόνια μετά το θάνατό του, οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την πορεία και τη δράση της ιστορικής αυτής προσωπικότητας, που ξεκίνησε με την Κρητική Επανάσταση, στη συνέχεια διπλασίασε τα σύνορα της Ελλάδας, κέρδισε δύο Βαλκανικούς Πολέμους και βρέθηκε κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με την πλευρά των νικητών. Μέσα από μια αναμέτρηση με το χρόνο, η μορφή του Ελευθέριου Βενιζέλου περνά από σκηνή σε σκηνή φωτίζοντας γεγονότα, συμβάντα και άγνωστες πτυχές της ζωής του. Τα νεανικά του χρόνια, η Κρήτη, οι γυναίκες που αγάπησε, τα επιτεύγματα και τα λάθη των πολιτικών του επιλογών, οι νίκες και οι ήττες του, υφαίνονται θεατρικά μέσα από την σκηνοθετική δεινότητα του Γιάννη Μόρτζου, που συνάμα υποδύεται και τον μεγάλο πολιτικό άνδρα.

«Με το έργο αυτό, πραγματώνεται μια επιθυμία μου κι ένα όνειρο πολλών ετών. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποτελεί την σημαντικότερη πολιτική προσωπικότητα της σύγχρονης ιστορίας μας. Κι ο δικός μου σκοπός, είναι να αποδώσω τη ζωή και το έργο του με τη μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα»

Γιάννης Μόρτζος

Συντελεστές:

Συγγραφέας: Γρηγόρης Χαλιακόπουλος

Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόρτζος

Σκηνικά – κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά

Μουσική: Φίλιππος Περιστέρης

Video – οπτική απεικόνιση: Χριστίνα Οικονόμου

Φωτισμοί: Τάκης Ποδαρόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Παπαδημητρίου

Φωτογραφίες: Δημήτρης Ασπιώτης

Γραφικά: Βαγγέλης Καλαϊτζής

Παίζουν: